COD to skrót od określenia „Cash on Delivery”; po polsku najczęściej określany jako „płatność za pobraniem”, oznacza usługę pobrania płatności za zamówienie podczas dostarczenia towaru do klienta. To model płatności za zakupy online popularny w wielu europejskich krajach.

PUDO to skrót od określenia „Pick-Up, Drop-Off”; określenie miejsca, w którym można odebrać lub nadać przesyłkę. To ciesząca się dużą popularnością wśród konsumentów metoda logistyki ostatniej mili, dostępna w ofertach operatorów logistycznych w Polsce i za granicą. Punktem PUDO mogą być sklepy i punkty usługowe, automaty paczkowe, kioski. Wykorzystanie PUDO w logistyce daje klientowi elastyczność w wyborze miejsca dostawy i momentu nadania lub odebrania przesyłki.

Q-commerce to skrót od angielskiego określenia quick commerce - model handlu elektronicznego, w którym przewiduje się szybką dostawę produktu na żądanie. Model ten zakłada maksymalne skrócenie procesu dostawy produktów do nabywcy, nawet do kilkunastu minut od złożenia zamówienia. Najbardziej popularne platformy q-commerce w Polsce oferują zakup produktów spożywczych, chemii gospodarczej i artykułów gospodarstwa domowego z dostawą do domu. Funkcjonują w oparciu o sieć małych sklepów, tzw. dark stores, rozproszonych na terenie miasta, w celu skrócenia dystansu fizycznego i umożliwienie sprawnego dostarczenia zakupów na wybrany adres.

.

WMS to skrót od określenia Warehouse Management System - wyspecjalizowany magazynowy system informatyczny. Służy do codziennego zarządzania procesami magazynowymi w celu ich kontroli, optymalizacji i prawidłowego przepływu. System WMS może być częścią szerszego systemu ERP w formie modułu, ale częściej jest osobnym narzędziem, którym dysponują pracownicy odpowiadający za poprawną pracę magazynów firmowych.

White label jest to produkt lub usługa, której producentem i sprzedawcą są dwie różne firmy. Firma oferująca produkt swoim klientom nie jest jego producentem, ale sprzedaje go pod swoją marką. Istnieje wiele firm oferujących produkty white label innym firmom (np. kosmetyki) i zdarza się, że jeden produkt jest sprzedawany pod kilku lub kilkunastoma „szyldami”. Ten model jest często stosowany w przypadku produktów lub usług, które firma chce sprzedawać pod własną marką, bez ponoszenia kosztów związanych z ich produkcją. W porównaniu do produktów private label, model ten umożliwia ograniczenie kosztów.

Pojęcia User Experience (UX) i User Interface (UI) są ściśle związane z projektowaniem wizualnym stron internetowych, aplikacji webowych i mobilnych. Praca projektantów UX i UI wzajemnie uzupełnia się. UX polega na projektowaniu doświadczeń użytkownika podczas korzystania z witryny czy aplikacji. Do tego niezbędna jest wiedza dotycząca m.in. badania potrzeb, preferencji, nawyków użytkowników oraz zagadnień deweloperskich. UI design jest skoncentrowany wokół percepcji użytkownika. Celem projektanta UI jest stworzenie atrakcyjnej wizualnie, angażującej, dopasowanej do użytkownika i intuicyjnej witryny bądź aplikacji, z wykorzystaniem różnych technik projektowych.

TACOS to skrót od angielskiego określenia Total Advertising Cost of Sale - to wskaźnik zwrotu z inwestycji poniesionych w ramach kampanii reklamowej typu PPC (pay-per-click) prowadzonej w serwisie Amazon. Ta platforma sprzedaży internetowej posiada własne narzędzia do promocji, stąd wskaźnik TACOS został stworzony specjalnie na określenie zysków z prowadzonych działań reklamowych PPC w tym marketplace.

SEO to skrót angielskiego określenia Search Engine Optimisation. SEO oznacza zbiór metod optymalizacji witryny internetowej (serwisu, sklepu, produktu), w wyniku której osiąga się jak najwyższe pozycje w organicznych wynikach wyszukiwania. Do najbardziej popularnej wyszukiwarki w Europie i na świecie zalicza się Google, więc termin pozycjonowania (SEO) stosuje się najczęściej w odniesieniu do tego serwisu. Praktyka SEO obejmuje liczne działania, świadczone najczęściej przez specjalistów ds. pozycjonowania lub marketingu internetowego. Termin SEO stosuje się też wobec działań dotyczących optymalizacji listy produktów pod wyszukiwarkę marketplace, np. na Amazon. Działanie to wymaga znajomości środowiska danego marketplace, jednak cel jest ten sam – zaistnieć w jak najlepszych wynikach wyszukiwania pod określonymi słowami kluczowymi. Najlepiej na pierwszej pozycji.

ROPO to model zachowania konsumenta, który szuka w Internecie informacji o produkcie, ale zakupu dokonuje w sklepie tradycyjnym. W przypadku reverse ROPO, ten schemat jest odwrócony i konsument sprawdza produkty w sklepach tradycyjnych, ale zakupu dokonuje online. Badanie takich zachowań konsumenckich jest ważne dla sklepów internetowych, które chcą zrozumieć, które czynniki wpływają na odpływ klientów ze sklepu online do kanałów sprzedaży offline i na odwrót.

ROPO to skrót od określenia Research Online Purchase Offline.

ROI to skrót od angielskiego określenia Return on Investment. ROI to wskaźnik zwrotu z inwestycji, oceniający stopień jej efektywności. Pozwala określić skuteczność prowadzonych działań marketingowych w ramach całego planu reklamy i promocji (do określenia efektywności reklam można posłużyć się wskaźnikiem ROAS), określając kwotę zwrotu z danej inwestycji w odniesieniu do jej kosztów (wytworzenia i reklamy). Wynik ROI wyraża się w procentach.

ROAS to skrót angielskiego określenia Return on Advertisement Spend. ROAS to wskaźnik zwrotu z inwestycji w reklamę. Pozwala określić skuteczność prowadzonych kampanii reklamowych w odniesieniu do pozyskanego przychodu dla firmy z tej reklamy lub kampanii. Wskaźnik ROAS jest z powodzeniem wykorzystywany w reklamie internetowej, ponieważ zaawansowana analityka pozwala na dokładne oszacowanie wartości zwrotu z danego kanału promocji. Możliwe jest też stosowanie go w przypadku mediów offline, jak telewizja czy radio.

PPC to skrót od angielskiego określenia pay-per-click. PPC oznacza rodzaj kampanii reklamowej w Internecie, w której reklamodawca płaci wtedy, gdy użytkownik kliknie w daną reklamę. Model rozliczeń PPC jest najczęściej stosowany w przypadku reklam prowadzonych w wyszukiwarce internetowej, wyszukiwarce na marketplace, ale też w mediach społecznościowych, np. w systemie reklamowym Facebooka.

PIM to skrót od angielskiego określenia Product Information Management. PIM oznacza platformę internetową do zarządzania wszystkimi informacjami o produktach. Te specjalistyczne narzędzia przeznaczone dla firm są bazą danych potrzebną do prowadzenia sprzedaży w sklepach e-commerce, w marketplace’ach i innych kanałach dystrybucji. Korzyścią z wdrożenia systemu PIM jest możliwość aktualizacji informacji o produkcie w jednym narzędziu. Dzięki integracji, zaktualizowane dane są automatycznie przekazywane do zewnętrznych systemów sprzedaży. Systemy PIM ułatwiają więc pracę i zarządzanie, szczególnie w przypadku dużego, różnorodnego asortymentu i wielu kanałów sprzedaży.

One step checkout to angielskie określenie na końcowy proces realizacji zamówienia w sklepie internetowym. Polega na spłaszczeniu struktury procesu finalizacji zamówienia do jednej podstrony. Pozwala to przyspieszyć dokonanie zakupu przez klienta, umożliwia mu podgląd całego procesu zakupu w jednym miejscu. Dla sklepu pozwala zmniejszyć ryzyko porzucenia koszyka przez klienta.

Omnichannel to zbiór działań, które firma podejmuje w celu zapewnienia spójnych doświadczeń sprzedażowych klienta (customer experience) we wszystkich kanałach sprzedaży i komunikacji z klientem (online i offline). Strategia omnichannel zakłada obecność marki w wielu kanałach sprzedaży i komunikacji (social media, sklep internetowy, sklep stacjonarny, marketplace, targi itp.). W odróżnieniu od stgrategii multichannel, omnichannel zakłada wypracowanie spójnych doświadczeń klienta we wszystkich kanałach. Dzięki strategii omnichannel klienci mogą łatwo dokonywać zakupów online, odbierać produkty w sklepie stacjonarnym czy punkcie odbioru lub zamówić produkty online i zwrócić w sklepie stacjonarnym. Dla firm korzyścią z wdrożenia strategii omnichannel jest dotarcie z ofertą do większej grupy potencjalnych klientów, zwiększenie skuteczności działań promocyjnych i zwiększenie sprzedaży.

Multichannel, czyli strategia wielokanałowa, to podejście do sprzedaży i marketingu, w której w celu dotarcia do klientów firma wykorzystuje wiele kanałów dystrybucji i komunikacji. Jej zaletą jej możliwość do dotarcia do szerszej grupy odbiorców w porównaniu do oparcia strategii o jeden kanał marketingu lub sprzedaży. Wykorzystanie wielu kanałów pozwala też na dopasowanie komunikacji i procesu sprzedażowego do zmieniających się preferencji klientów oraz bieżących trendów. W odróżnieniu od strategii omnichannel, kanały wykorzystywane w strategii wielokanałowej działają od siebie niezależnie, a klienci mogą mieć różne doświadczenia (customer experience), w zależności od używanego kanału. Strategia multichannel nie wymaga więc tworzenia spójnej, jednolitej strategii. Uwaga poświęcana jest każdemu kanałowi z osobna a komunikaty mogą być dopasowane do każdego z nich indywidualnie.

Merchant to najprościej mówiąc – sprzedawca; angielskie określenie na podmiot (firmę, osobę) prowadzący sklep internetowy.

M-commerce oznacza sprzedaż i zakupy internetowe z wykorzystaniem urządzeń mobilnych (telefon, tablet). M-commerce daje klientom możliwość dokonywania zakupów w każdym miejscu i czasie z wykorzystaniem sklepów internetowych, platform sprzedażowych (marketplace) i mediów społecznościowych. Poza sprzedażą i zakupem produktów i usług, aplikacje m-commerce udostępniają też dokonywanie płatności mobilnych, przeglądanie katalogów produktów, porównywanie cen itp. M-commerce to skrót od angielskiego określenia mobile commerce.

Marketplace, czyli dosłownie „rynek”, to elektroniczna platforma sprzedażowa, w której kupujący mają dostęp do produktów od wielu sprzedawców w różnych kategoriach, definiowanych przez daną platformę. Sklepy marketplace dzielą się ze względu na zasięg: lokalny (na terenie jednego kraju) lub międzynarodowy (jedna platforma dostępna w kilkunastu czy kilkudziesięciu krajach), specjalizację  (marketplace horyzontalne i wertykalne) oraz na grupę docelową (marketplace B2B, B2C, C2C). Marketplace może działać na zasadzie aukcji, gdzie przedmioty są sprzedawane na podstawie ofert kupujących, lub sklepu internetowego, gdzie cena jest ustalana przez sprzedawcę. Marketplace pozwala tworzyć szeroką ofertę produktów i zróżnicowaną ofertę cenową, udostępnia proste i intuicyjne procesy transakcji i dostawy dla klientów. Z tego powodu jest najpopularniejszym sposobem na zakupy w Internecie w wielu krajach. Najbardziej znanymi przykładami marketplace’ów są Allegro, Amazon, OLX, eBay czy Etsy.

Listing to karta produktowa lub strona produktowa w sklepie internetowym lub na marketplace, prezentująca ofertę sklepu. Na jej zawartość składają się informacje o produkcie w formie tytułu, opisu, zdjęć i filmów oraz ceny. Umożliwia klientom zapoznanie się z najważniejszymi informacjami o produkcie.

Konwersja to określenie związane z marketingiem i sprzedażą. Odnosi się do użytkownika strony internetowej, sklepu internetowego, platformy zakupowej, serwisu społecznościowego, który dokonał zakupu bądź zrealizował inny cel określony przez sprzedawcę lub reklamodawcę (np. uzupełnił formularz kontaktowy w ramach kampanii reklamowej lub zarejestrował konto w sklepie).

GMV to skrót od angielskiego określenia Gross Merchandise Value, oznacza wskaźnik łącznej wartości sprzedanych towarów w danym okresie w kanałach e-commerce.

Green commerce to sposób prowadzenia handlu, w którym nadrzędnym celem jest zrównoważony rozwój i minimalizowanie negatywnego wpływu działalności sprzedażowej na środowisko naturalne. Polega na sprzedaży produktów i usług, które są produkowane i oferowane w sposób przyjazny środowisku, np. poprzez wykorzystanie ekologicznych materiałów, redukcję zużycia energii i emisji gazów cieplarnianych w procesie produkcji.

Fulfillment odnosi się do procesu realizacji zamówienia i dostarczenia produktu do klienta, który jest wykonywany przez zewnętrzną firmę (outsourcing) na terenie kraju producenta lub za granicą. W tym modelu współpracy B2B firma-sprzedawca powierza firmie specjalizującej się w fulfillment proces realizacji złożonych zamówień i dostawy na adres klienta. Wartością dla przedsiębiorcy jest oszczędność zasobów w procesie kompleksowej realizacji zamówień, obsługa zwrotów oraz odciążenie magazynu, bowiem fulfillment umożliwia przechowywanie produktów w firmie realizującej wysyłki. Usługa fulfillment rozwinęła się wraz ze wzrostem popularności handlu internetowego (e-commerce). Popularnymi firmami świadczącymi tę usługę w Polsce są np. InPost i Omnipack.

Fintech to firma łącząca nowoczesne technologie ze światem finansów (fintechy nie są jednak bankami), kierująca swoje produkty i usługi do osób prywatnych i przedsiębiorstw. Fintechy opracowują różnorodne aplikacje, narzędzia internetowe związane m.in. z płatnościami, zarządzaniem finansami, wymianą walut, przelewami zagranicznymi, inwestowaniem itp. W handlu transgranicznym fintechy pomagają konsumentom w zakupie zagranicznym, oferując atrakcyjne kursy wymiany walut i proste płatności, a sprzedawcom – uproszczenie procedur płatności transgranicznych, co przyspiesza proces wprowadzenia produktów na zagraniczny rynek.

Feed produktowy to plik komputerowy zawierający informacje o produktach dostępnych u sprzedawcy internetowego. Przygotowywany w celu prowadzenia sprzedaży w internetowych platformach sprzedażowych lub promocji w serwisach reklamowych (np. Google, Facebook) oraz porównywarkach cenowych. Feed produktowy określa m.in. nazwy produktów, identyfikator produktu, markę, kategorie produktowe, cenę, cechy, pojemność i wagę czy inne cechy fizyczne i użytkowe produktu, zwane atrybutami. Przygotowuje się go na podstawie wytycznych platformy, w której prowadzona jest sprzedaż lub promocja – każdy serwis określa własne atrybuty, które powinny znaleźć się w feedzie. Wysoka jakość informacji zawartych w pliku zwiększa szansę na wyróżnienie oferty, pozyskanie ruchu na stronę sklepu internetowego lub stronę oferty w katalogu marketplace.

FBA i FBM to modele sprzedaży oferowane przez Amazon. FBA, czyli Fullfilment by Amazon, dotyczy procesu sprzedaży produktu, w którym Amazon przejmuje na siebie obowiązki związane z magazynowaniem produktu, zapakowaniem go, wysyłką do klienta na adres dostawy oraz obsługą zwrotu. W modelu Fullfilment by Merchant (FBM) takie obowiązki bierze na siebie sprzedawca, co wiąże się z koniecznością posiadania własnego magazynu i osób obsługujących wysyłkę paczek.

ERP jest zintegrowanym systemem informatycznym, służącym do zarządzania zasobami przedsiębiorstwa. System ERP umożliwia automatyzację procesów i integrację różnych obszarów działalności firmy w jednym programie komputerowym. Integracja modułów zapewnia płynny przepływ informacji w czasie rzeczywistym. Kilkunastu pracowników jednocześnie może wykonywać prace w systemie ERP. Przykładowymi modułami, które może integrować system ERP, są dane księgowe i finansowe, sprzedażowe, magazynowe, związane z produkcją, logistyką oraz administracją.

ERP to skrót od angielskiego określenia Enterprise Resource Planning.

EDI to skrót od Electronic Data Interchange, czyli elektronicznej wymiany danych. EDI jest to proces przesyłania zamówień oraz dokumentów handlowych (np. faktury, zamówienia) między dwoma systemami, bez konieczności ich ręcznego przepisywania. EDI jest często stosowane w handlu internetowym i pomaga usprawnić procesy sprzedaży oraz zarządzania danymi handlowymi.

Dropshipping to metoda prowadzenia sprzedaży internetowej, w której sklep internetowy lub sprzedawca na marketplace nie posiada fizycznie towarów. Sprzedawca korzysta z magazynu dostawcy lub producenta, któremu przekazuje zamówienia złożone przez jego sklep. Pakowanie i wysyłka odbywa się bezpośrednio z magazynu producenta, a więc sprzedawca nie pośredniczy w procesie realizacji zamówienia. Dzięki temu sklep internetowy nie ponosi kosztów związanych z przechowywaniem towarów. Nie musi posiadać też pracowników odpowiadających za pakowanie i wysyłkę. Zadaniem sklepu jest pozyskanie klienta poprzez marketing, sprzedaż, obsługa klienta oraz zarządzanie zwrotami towarów.

Customer journey to angielskie określenie dot. ścieżki klienta, czyli sumy wszystkich interakcji klienta z daną firmą podczas całej relacji określonej w czasie. Proces customer journey rozpoczyna się od pierwszego styku z firmą (np. poprzez zobaczoną reklamę), aż do ostatniego etapu, który może skończyć się przed lub po dokonaniu zakupu. Customer journey opracowuje się w celu zrozumienia klienta, jego potrzeb i celów oraz oczekiwań na każdym etapie styku z firmą, aby zaprojektować odpowiednie customer experience (CX).

Customer Experience (CX) to określenie na doświadczenia klienta podczas kupowania produktów lub korzystania z usług na stronie internetowej lub w sklepie internetowym. CX dotyczy wszystkich interakcji między klientem a firmą, od pierwszego wejścia na stronę, przez dokonanie zakupu, aż po obsługę posprzedażową. Dobrze zaprojektowany CX ułatwia proces zakupowy i buduje pozytywne wrażenia z kontaktu z daną firmą lub marką, dzięki temu firma zwiększa swoje szanse na powrót klienta w przyszłości.

Content marketing to strategia marketingowa, w której tworzy się i udostępnia wartościowe treści, w celu przyciągnięcia potencjalnych klientów (in-bound marketing) i zainteresowania swoją ofertą. W ramach content marketingu powstają różne rodzaje treści, takie jak artykuły na blogu, filmy, infografiki, podcasty, e-booki, a nawet memy i kreatywne posty w mediach społecznościowych.

CLV to wskaźnik pozwalający oszacować całkowitą wartość przychodu od danego klienta lub segmentu klientów z transakcji sprzedaży w danym przedziale czasowym. Wskaźnik CLV oblicza się mnożąc trzy wartości – średniej wartości zamówienia dokonanego przez danego klienta w danym okresie x ilość transakcji sprzedaży w danym okresie (zazwyczaj przez rok) x średnia długość trwania relacji handlowej (w latach).

Buy Box na Amazonie to obszar na stronie produktu, gdzie klienci mogą kliknąć przycisk "Dodaj do koszyka" lub "Kup teraz", aby dodać dany produkt do swojego koszyka lub dokonać zakupu. Na stronie produktu (np. telefonu komórkowego określonego modelu) często pojawia się wiele ofert od różnych sprzedawców. Jednak tylko jeden sprzedawca może otrzymać Buy Box, co oznacza, że ​​ma on swojego rodzaju „pierwszeństwo” wśród innych firm, oferujących ten sam produkt. Buy box jest narzędziem Amazona, który umożliwia większą sprzedaż firmie, której uda się go wygrać.

API to skrót od słów Application Programming Interface. API to rodzaj komputerowego tłumacza, który umożliwia aplikacjom komunikację między sobą. Dzięki niemu programy automatycznie przesyłają i odbierają informacje. API jest wykorzystywane m.in. w aplikacjach mobilnych lub serwisach internetowych.

Cross-dock to model logistyki magazynowej, który jest wykorzystywany w celu przyspieszenia procesu dystrybucji towarów. W magazynie cross-dock towar jest odbierany bezpośrednio z jednego transportu i przekazywany do kolejnego transportu, bez przechowywania go w magazynie na dłuższy czas.

Checkout to angielskie określenie na końcowy proces realizacji zamówienia w sklepie internetowym. Dotyczy zamówienia, które klient dodał do koszyka, a następnie podjął dodatkową aktywność w celu sfinalizowania zakupu. W procesie checkout użytkownik jest proszony o podanie dokładnych danych personalnych, adresu pocztowego, określenia sposobu płatności i realizacji dostawy, czy też akceptację regulaminu. Optymalizacja procesu checkout pozwala na zwiększenie sprzedaży w sklepie internetowym.

Spis treści

Spis treści

Dyrektywa Omnibus – jak różni się w poszczególnych państwach członkowskich UE?

W Unii Europejskiej konsumenci chronieni są na podobnym poziomie. Planując ekspansję na nowy rynek warto jednak zwrócić uwagę na szczegóły. Wejście w życie przepisów wynikających m.in. z dyrektywy Omnibus to dobra okazja do przeanalizowania, jakie przełożenie na branżę e-commerce mogą mieć detale dotyczące implementacji poszczególnych aktów prawnych.

autor:
ecommerce.legal

omnibus dyrektywa

O dyrektywie Omnibus[1] słyszał już prawie każdy, choć na początku stycznia tego roku polscy przedsiębiorcy byli nieco zaskoczeni nowymi regulacjami, a wiele kwestii pozostawało niejasnych. Sporo pracy mieli także prawnicy zajmujący się obsługą branży e-commerce.

Z Omnibusem kojarzono wszelkie zmiany prawne, które weszły w Polsce z początkiem tego roku, choć część z nich wynika z implementacji dyrektywy towarowej[2] i dyrektywy cyfrowej[3] – w szczególności kwestie dotyczące reklamacji.

Pośród obowiązków, które dyrektywa Omnibus nałożyła na sklepy stacjonarne oraz e-sklepy, najczęściej wymienia się natomiast wymóg zadbania o należyte informowanie o weryfikacji opinii konsumenckich oraz konieczność informowania o najniższej cenie z okresu 30 dni przed obniżką, a także dodatkowe obowiązki dla marketplace.

Obecnie sprzedawca, który na stronie sklepu internetowego prezentuje opinie pochodzące od konsumentów powinien poinformować, czy opinie te weryfikuje. Nie ma przy tym obowiązku weryfikowania opinii, a jedynie konieczność transparentnego poinformowania o tym fakcie. W przypadku jednak, gdy sprzedawca informuje o weryfikowaniu opinii, powinien także poinformować o sposobach weryfikacji.

Obowiązek poinformowania o najniższej cenie z okresu 30 dni przed obniżką

Jeżeli chodzi z kolei o nowe obowiązki dotyczące cen, to informacja o najniższej cenie z okresu 30 dni przed obniżką powinna być zamieszczona zawsze, gdy sprzedawca ogłasza o obniżce ceny. Przy tym ogłoszenie nie musi mieć charakteru dosłownego – np. „wyprzedaż”. W pewnych okolicznościach za ogłoszenie o obniżce może zostać uznane także zastosowanie elementów graficznych sugerujących konsumentowi przecenę (np. cena w czerwonym kolorze).

Najniższa cena z okresu 30 dni przed obniżką musi być uwidoczniona co do zasady wszędzie, gdzie uwidoczniona jest cena promocyjna danego towaru – np. na listingach, kartach produktów, ale także w reklamach. Regulacja ma więc duży wpływ na branżę marketingową.

Co ważne, obowiązek dotyczy informowania o cenie z 30 dni przed obniżką, a nie z ostatnich 30 dni. Regulacje mają na celu ograniczenie zjawisk polegających na podwyższaniu ceny wyłącznie w celu jej późniejszego obniżenia i zakomunikowania „większego” rabatu.

Obecnie, w przypadku gdy sprzedawca na stronie sklepu internetowego decyduje się wskazać różnicę między starą ceną, a nową ceną, jako starą cenę musi zawsze potraktować najniższą cenę z okresu 30 dni przed obniżką.

Przykład: Sprzedawca oferuje rower przeceniony z 2000 zł brutto (cena katalogowa) na 1500 zł brutto. W związku z tym, że rower oferowany był w ciągu 30 dni przed nową obniżką w cenie promocyjnej 1800 zł brutto, sprzedawca obliczając rabat musi odnieść się do ceny 1800 zł brutto. Oznacza to, że rabat wyniesie nie 25%, ale ok. 17%.

Co ważne, dnia 8 maja 2023 roku Prezes UOKiK wydał wyjaśnienia do dyrektywy Omnibus, które można uznać za dość restrykcyjne wobec przedsiębiorców. Zdaniem UOKiK wpływ na określenie najniższej ceny z okresu 30 dni przed obniżką mają nie tylko obniżki ogłaszane publicznie w tradycyjnej formie, ale także np. część kodów rabatowych.

Zatem interpretacje organów w poszczególnych państwach członkowskich mają wpływ na zalecenia kierowane do przedsiębiorców i ze względu na ogólny charakter przepisów Dyrektywy, i jednocześnie skomplikowaną materię –  różnią się w szczegółach.

💡 Planując ekspansję na nowy rynek należy szczegółowo zapoznać się z interpretacjami dotyczącymi dyrektywy Omnibus w danym państwie członkowskim. Pozwoli w pełni przestrzegać prawa i jednocześnie nie stracić w stosunku do lokalnej konkurencji. Może się bowiem okazać, że sprzedawca jest przyzwyczajony do bardziej surowych wymogów i sugeruje się otoczeniem prawnym na rynku, na którym funkcjonował dotychczas.

Opcje regulacyjne – diabeł tkwi w szczegółach

Różnice wynikające z interpretacji i wytycznych nie są jednak jedynymi. Dyrektywa Omnibus, tak jak dyrektywy towarowa i cyfrowa, zawiera bowiem opcje regulacyjne. Opcje regulacyjne pozwalają poszczególnym państwom członkowskim na indywidualne wyważenie interesów przedsiębiorców i konsumentów i przyjęcie np. bardziej liberalnych rozwiązań niż domyślne.

Pośród takich rozwiązań, w kontekście dyrektywy Omnibus, należy wymienić przede wszystkim możliwość wprowadzenia przepisów przewidujących, że w przypadku stopniowego zwiększania obniżki cen, wcześniejsza („Omnibusowa”) cena jest ceną sprzed pierwszego zastosowania obniżki ceny.

Oznacza to, że w państwach, w których zastosowano to rozwiązanie, stosując obniżki stopniowe (tzw. „kroczące” – np. w celu wyczyszczenia magazynu), jako cenę „Omnibusową” można przyjąć cenę sprzed pierwszej obniżki, a nie z ostatniej obniżki. Jest to rozwiązanie korzystne z perspektywy marketingowej i pozwala na zaprezentowanie większego rabatu.

Przykład: Rower był oferowany od ponad 30 dni w cenie 2000 zł brutto. Sprzedawca zdecydował się na wprowadzenie ciągłej obniżki stopniowej – początkowo obniżył cenę do 1900 zł brutto, następnie do 1800 zł brutto, by ostatecznie obniżyć ją do 1500 zł brutto. Sprzedawca przez cały czas trwania obniżki stopniowej jako najniższą cenę z okresu 30 dni przed obniżką może wskazywać cenę 2000 zł brutto i wskazywać rabat -25%. Prezentując cenę 1500 zł brutto nie musi więc odnosić się do ceny 1800 zł brutto z rabatem -17%.

Na liście państw, które zdecydowały się na skorzystanie z opcji regulacyjnej i wprowadzenie rozwiązań korzystnych dla przedsiębiorców nie znalazła się Polska. Powyższa opcja obowiązuje natomiast m.in. w Czechach, na Węgrzech, w Niemczech czy Francji.

💡 Planując rozpoczęcie sprzedaży w danym państwie członkowskim należy zweryfikować, z jakich dokładnie opcji regulacyjnych skorzystało dane państwo.

Powyższe przykłady pokazują, że prawo europejskie nie jest zupełnie jednolite – także w obszarze e-commerce i ochrony praw konsumenta. Nie dotyczy to wyłącznie dyrektywy Omnibus, ale także dyrektyw towarowej i cyfrowej, które weszły w życie równocześnie. Dyrektywa towarowa i cyfrowa dotyczą kwestii istotnych dla prawa e-commerce – w szczególności reklamacji, a właściwie zjawiska niezgodności towaru z umową.

Reklamacje, niezgodność towaru z umową

Zgodnie z dyrektywą towarową, sprzedawca odpowiada wobec konsumenta za brak zgodności z umową istniejący w momencie dostawy towarów i który ujawnił się w ciągu dwóch lat od tego momentu. Co jednak istotne, państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić dłuższe okresy, niż te, o których mowa wyżej. Oznacza to, że okres odpowiedzialności z tytułu niezgodności towaru z umową (znanej w Polsce jako „rękojmia”) może różnić się w określonych państwach.

Jeżeli chodzi o ciężar dowodu, to przyjęto domniemanie, iż brak zgodności z umową, który ujawnił się w ciągu jednego roku od momentu dostawy towarów, istniał w momencie dostawy towarów, o ile nie zostanie udowodnione inaczej lub jeżeli domniemania tego nie można pogodzić ze specyfiką towarów lub charakterem braku zgodności z umową.

Jednak również w tym przypadku zamiast okresu jednego roku, o którym mowa wyżej, państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić okres dwuletni od momentu dostawy towarów. Polska skorzystała z tej opcji regulacyjnej i okres domniemania przedłużono do dwóch lat.

Polska nie skorzystała natomiast z opcji regulacyjnej, zgodnie z którą państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić przepisy stanowiące, że w celu skorzystania z praw przysługujących konsumentowi, konsument musi poinformować sprzedawcę o braku zgodności z umową w terminie co najmniej dwóch miesięcy od dnia, w którym konsument stwierdził taki brak zgodności z umową. Wiedza, że dane państwo skorzystało z tej opcji regulacyjnej, jest również bardzo istotna.

W naszym kraju zastosowanie znajdzie szczególnie długi ogólny okres przedawnienia roszczeń, który wynosi aż 6 lat (w innych państwach okres ten jest często krótszy – np. 3 lata).

Jeżeli chodzi o inne różnice dotyczące prawa e-commerce, to warto pamiętać, że Polska w przeszłości poszła o krok dalej i rozszerzyła (wbrew zresztą krytycznym opiniom UOKiK) część praw konsumenckich na tzw. przedsiębiorców uprzywilejowanych (osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą dokonujące zakupu związanego z ich działalność gospodarczą, ale niezwiązanego z działalnością zawodową). Nie oznacza to jednak, że podobne kategorie istnieją w innych państwach członkowskich.

💡 Planując ekspansję zagraniczną warto zapoznać się z przepisami dotyczącymi reklamacji, które obowiązują na danym rynku. Mogą się one zauważalnie różnić.

Podsumowując, należy wskazać, że godnym rozważenia jest dokładne przeanalizowanie otoczenia prawnego na rynku na który dokonywana jest ekspansja. Przepisy wewnątrz Unii Europejskiej są mocno ujednolicone, ale mogą różnić się w detalach dotyczących prawa e-commerce, na co wskazano powyżej. Zapoznanie się z regulacjami obowiązującymi w danym państwie z całą pewnością przyczyni się do bezpiecznego prowadzenia sprzedaży.


[1] Dyrektywa Omnibus – Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2161 z dnia 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 98/6/WE, 2005/29/WE oraz 2011/83/UE w odniesieniu do lepszego egzekwowania i unowocześnienia unijnych przepisów dotyczących ochrony konsumenta.

[2] Dyrektywa towarowa – Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/771 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów sprzedaży towarów, zmieniająca rozporządzenie (UE) 2017/2394 oraz dyrektywę 2009/22/WE i uchylająca dyrektywę 1999/44/WE.

[3] Dyrektywa cyfrowa – Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/770 z dnia 20 maja 2019 r. w sprawie niektórych aspektów umów o dostarczanie treści cyfrowych i usług cyfrowych (Tekst mający znaczenie dla EOG).

Ecommerce-legal

autor artykułu

ecommerce.legal to kancelaria prawna wyspecjalizowana w obsłudze podmiotów z branży e-commerce. Wspieramy firmy działające na polskim rynku, a także pomagamy w ekspansji na rynki zagraniczne.

Wizytówka firmy

Przeczytaj artykuły ecommerce.legal

Procedura reklamacyjna – podobieństwa i różnice w krajach członkowskich Unii Europejskiej cz. 2

Regulacje prawne

Wprowadzenie Dyrektywy towarowej pozwoliło na ujednolicenie regulacji dotyczących zarówno sprzedaży online, jak i tradycyjnej. ...

Procedura reklamacyjna – podobieństwa i różnice w krajach członkowskich Unii Europejskiej

Regulacje prawne

Dyrektywa towarowa (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2019/771 z dnia 20 maja 2019 r.) została zaimplementowana w Po...

Rejestracja w niemieckim systemie LUCID krok po kroku

Przygotowanie

Rozszerzenie działalności sprzedażowej przedsiębiorcy wiąże się z licznymi formalnościami i obowiązkami. Jednym z kluczowych kr...

Zobacz więcej artykułów